'Roofgarden'
daktuin in hartje Delft
Een paar jaar na de oplevering krijg ik een telefoontje: Milo als je het nog een keer wil zien, dan moet je nu langskomen; het huis is verkocht. En niet toevallig aan de buren die langskwamen toen het net klaar was en meteen zeiden: oh, als jullie dit ooit . . .
Samen met de opdrachtgever sta ik op het dak, of beter gezegd in de daktuin. Het is mooi weer. Fantastisch uitzicht op de 7 torens in de omgeving. We genieten in stilte. Het prikt wat in mijn oog. Ik zie dat het hem ook niet onberoerd laat en hij zegt dan; dit hebben we samen toch mooi gemaakt niet? Het is zo'n ontzettend fijn compliment.
Jaren eerder ging ik op gesprek voor 'een dakkapel'. Het blijkt dat de opdrachtgevers een oplossing zoeken voor het feit dat hij, lekker in het centrum wil blijven wonen, maar zij toe is aan een huis met een tuin. Tijdens het brainstormen ontstaat het idee om een daktuin te bouwen op het platte dak van hun huidige bovenhuis.
De vormgeving is een knipoog naar de traditionele, klassieke omgeving, maar dan hedendaags uitgevoerd in staal, glas en zelfs plastic. Klassiek is symmetrie, door de gevel van de opbouw (de geheel glazen dakserre) schuin in lijn met de schuine voorgevel van het pand te plaatsen, lijkt de opbouw in het midden van het pand te staan. Een klassieke optische illusie.
